είδος προς εξαφάνιση ή μήπως όχι ;

Ο κυρ Μέντιος πάει για απόσυρση...

Ο πληθυσμός των γαϊδουριών μειώνεται χρόνο με το χρόνο

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Φωτεινή Στεφανοπούλου Γιώργος Κώνστας

«Παλιά οι περισσότεροι στο χωριό είχαν και ένα και δύο γαϊδούρια ή μουλάρια. Τώρα έχουν απομείνει ελάχιστα, αφού όλοι έχουν τα αυτοκίνητα και τα τρακτέρ. Εγώ έχω το ζωντανό μου από το 1979. Έχω συνηθίσει να κάνω τις δουλειές μου ή να πηγαίνω στο διπλανό χωριό. Μάλιστα, οι τουρίστες με φωτογραφίζουν με τον γάιδαρο».

O 85χρονος Γιώργος Τσιχλάκης, από τον Αϊ- Κυργιάννη Χανίων είναι ένας από τους λίγους Κρητικούς που εξακολουθούν να έχουν γάιδαρο. Άλλωστε, σε ολόκληρη την Κρήτη καταγράφηκαν πριν από δύο χρόνια λιγότεροι από δύο χιλιάδες γάιδαροι. Μαζί με τα μουλάρια, τα γαϊδούρια που ήταν κάποτε τα χρησιμότερα και ανθεκτικότερα ζώα έχουν πάει για... απόσυρση, αφού τα αγροτικά αυτοκίνητα και μηχανήματα τα έχουν αντικαταστήσει. Μέσα στα τελευταία 50 χρόνια ο πληθυσμός τους μειώθηκε κατά 96% και πλέον συναντώνται περισσότερο σε... καρτ ποστάλ παρά στη φύση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα του 1955 είχαν καταγραφεί 508.000 γαϊδούρια, αριθμός που μειώθηκε στις 95.000 το 1995, για να φτάσει μόλις τις 18.173
την περσινή χρονιά. Σημαντικό μάλιστα πλήγμα ήταν οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού στην Πελοπόννησο, όπου ζει πλέον το 42% του συνολικού πληθυσμού, καθώς και η μοναδική ελληνική φυλή, ο αρκαδικός όνος, που αναφέρεται από τον Όμηρο και τον Ξενοφώντα.

Διεθνές συνέδριο

Τη διάσωση των συμπαθών τετραπόδων έχει βάλει ως στόχο μία ομάδα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Σε αυτήν την προσπάθεια εντάσσεται και το διεθνές συνέδριο με τίτλο «Ο ρόλος των όνων και των ημιόνων στον πολιτισμό των μεσογειακών χωρών», που διοργανώνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Ύδρας. Το συνέδριο θα γίνει από τις 12 έως τις 14 Οκτωβρίου στην Ύδρα, όπου είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη της Ευρώπης που τα γαϊδουράκια έχουν καταφέρει να εκτοπίσουν τα αυτοκίνητα.
«Τα γαϊδουράκια έχουν τη δική τους συμβολή στον πολιτισμό των μεσογειακών χωρών. Υπήρξαν συμπαραστάτες του αγροτικού πληθυσμού, αλλά και βασικό μεταφορικό μέσο για πολλά χρόνια. Ο γάιδαρος έχει δεθεί με την παράδοσή μας, έχοντας διαρκή παρουσία από τη μυθολογία μέχρι τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Εγκαταλείφθηκε όμως όταν σταμάτησε να αποτελεί πηγή πλούτου. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε είναι ότι δεν έχει "τελειώσει" ως ζώο», είπε στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής Κτηνιατρικής του ΑΠΘ, εκπρόσωπος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, Γιώργος Αρσένος.

Προς εξαφάνιση...

Η προσπάθεια διάσωσης για τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει αποδώσει καρπούς. Όπως ανέφερε ο κ. Αρσένος, αυτή τη στιγμή ο αριθμός τους δεν θεωρείται «κρίσιμος», όμως ο ρυθμός μείωσης είναι ανησυχητικός. «Από το 2005 μέχρι το 2006 είχαμε μία μείωση της τάξεως του 11%. Με αυτό τον ρυθμό σε μία δεκαετία δεν θα έχουμε ζώα», λέει.
Η σημερινή χρήση των γαϊδουριών και των μουλαριών έχει πλέον περιοριστεί πολύ και μόνο σε ορισμένες ορεινές περιοχές τα ζώα αυτά έχουν σημαντική θέση στην τοπική οικονομία.
Πλέον έχουν μετατραπεί σε ζώα συντροφιάς, ενώ στα νησιά χρησιμοποιούνται κυρίως για τουριστικούς λόγους. Η τελευταία έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που έγινε σε συνεργασία με γαλλικό πανεπιστήμιο, έδειξε ότι σήμερα ο αριθμός των ιδιοκτητών γαϊδουριών είναι σχεδόν ίσος με τον αριθμό των ζώων. Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα ο μέσος όρος ηλικίας των ιδιοκτητών ξεπερνά τα 60 χρόνια.

πηγή : εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"

Είναι κρίμα το πιο ανθεκτικό και πιο συμπαθητικό ζώο της ελληνικής υπαίθρου να κινδυνεύει με εξαφάνιση. Δεν θα κινδύνευε αν

1. το κρέας του τρωγόταν
2. ήταν χρήσιμος (τα άλογα υπάρχουν ακόμη λόγω των ιπποδρομιών)

Είναι κρίμα στον κόσμο αυτό ότι δεν αποφέρει χρήμα να κινδυνεύει με εξαφάνιση... Στον αντίποδα όμως άνθρωποι πραγματικά άχρηστοι, παράσιτα της κοινωνίας (όλοι μπορείτε να σκεφτήτε τουλάχιστον έναν που σας έρχεται στον νου) ζουν και βασιλεύουν , αυξάνονται με επικίνδυνους ρυθμούς. Όσο για την εξαφάνιση τους... η τετράποδη ράτσα κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η δίποδη ράτσα που είναι επικρατέστερη έχει εδραιωθεί στους ελληνικούς δρόμους, στις υπηρεσίες, στα πεζοδρόμια απ' όπου σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες :